تاریخچه ی باشگاه بارسلونا

قسمت دوم

درسال های آغازین تاسیس باشگاه 1899-1922، تا ساخت ورزشگاه لس كرتس بارسا باشگاهی به شمار می رفت كه باید خود را از تمام تیم های دیگر در بارسلونا متمایز كند و به همراه شهر به عنوان یك واحد كلی دست یابد. بارسا به زودی باشگاه اصلی در كاتالونیا شناخته شد و با حس هویت ملی كاتالان كه در حال رشد بود، متحد شد.

از لس كرتس تا نیوكمپ 1957-1922  باشگاه وارد دوره ی متفاوتش شد. کانون هوادارانش برای اولین بار 10.000 عضو پذیرفت و این در حالی بود كه فوتبال به یك پدیده تبدیل شد و شكل حرفه ای به خود گرفت و این در سال هایی بود كه اسطوره هایی چون آلكانتارا و سامیتیر پدید آمدند. اما به علت مشكلات اصلی و جنگ غیر نظامی و درون كشوری اسپانیا و دوران پس از جنگ، باشگاه مجبور بود تا از عهده شرایط ناخوشایند بر آید. از جمله این ناملایمتی ها، ترور رئیس باشگاه، خوزه سونیول در سال 1936 بود.

كسی كه بیش از همه شعار ورزش و شهروندی را رواج داده بود. اما باشگاه به بقایش ادامه داد و دوره ای از بهسازی های ورزشی و اجتماعی به شكل نیوكمپ شكل گرفت كه این پیامد با آمدن لادیسلاو كوبالا كه به شدت تاثیر گذار بود، مصادف شد.از تاسیس نیوكمپ تا جشن هفتاد و پنجمین سالگرد 1957-1974 بارسا از نتایج متوسطی كه به دست آورد، رنج برد اما با موجودیتی كه یكپارچه شده بود و با رشد دائم اعضا و یك بهبود آهسته اما پیوسته، علیرغم بداقبالی ها، همراه بود. یك هیجان خاص كه برای اولین بار در عبارت «بارسا، بیش تر از یك باشگاه» ظاهر شد، توسط مدیر باشگاه نارسیس دِ كارراس اعلام شد. انجمنی كه تحت مدیریت آگوستی مونتال اداره می شد، بازیكنی را به بارسا آورد كه تاریخ باشگاه را عوض كرد، یوهان كرایف.از جشن هفتاد و پنجمین سالگرد تا جام اروپایی 1974-1992  باشگاه شاهد تبدیل گفتگوی باشگاه ها به دموكراسی بود.